De geschiedenis van de neergestorte X11 Dakota in v.m. NNG is al vaak beschreven ( zie http://www.biak.info/x-11/index.html ) Ik volsta dus maar met enkele persoonlijke notities zoals ik die mij herinner. Op mijn kamer lagen maatjes van mijn B & E Squadron (bewapening en Electronica) alsmede wat "anderen" waaonder de dpl.sld's Stijnen en De Klerk. Deze twee maten behoorden bij de Dakota groep. Omdat zij meestal meevlogen met deze vliegende vrachtauto's (goederen, fruit, manschappen en soms gevangen genomen para"s) kwamen zij vaak terug van hun vlucht met vers fruit. Op die namiddag/avond van 28 juni 1962 ging het gerucht op De Ridge (ons kamp) rond dat de X11 veel te laat was. Onze kamer maat sld. De Klerk zat aan boord van die kist. Vooral toen de later vertrokken Dakota wel binnengekomen was en van de X11 nog geen spoor of teken vernomen was, ging wij denken aan een mogelijke noodlanding. Ook gingen er al heel snel geruchten over vijandelijke vliegtuigen die misschien de X11 hadden neer geschoten. Of misschien was de X11 door eigen vuur (friendly fire) getroffen. Ook , nadat bekend was dat er een gevangen genomen Indonesische para aan boord van de X11 was op die vlucht, werd gedacht aan een gevecht aan boord van de X11 met als resultaat dat de kist was neergestort. De sfeer op onze kamer was die avond vreemd. De een was optimistisch en riep dat ze "gewoon" op zee een noodlanding hadden gemaakt en we ze volgende dag, wanneer het licht werd, wel gevonden zouden worden. Anderen, waar onder ik, hadden een gevoel dat de vlucht van de X11 een noodlottig einde had gevonden. Helaas werd na enkele dagen wel duidelijk dat dit inderdaad het geval (waarschijnlijk) was. Toen na enige tijd de kast van De Klerk werd leeg geruimd en zijn en andere prive spullen werden weggehaald werd het duidelijk dat onze kamergenoot niet terug zou komen. Ik denk dat het die avond was dat wij met een aantal kamergenoten rum dronken (mijn veldfleskroes half vol) en daarbij krab (van de chinees in de Kota?) op noodrantsoenen aten. Bij mij ging al snel het licht uit. De volgende ochtend een vreselijke dorst, de kraan leeg gedronken en toen weer naar bed. Hoewel de hoop op een wonder op de achtergrond aanwezig bleef, werd al snel dit gebeuren naar de achtergrond geschoven vanwege het feit dat de Indonesische infiltraties toenamen en de politieke en militaire situatie steeds dreigender werd. Voor mij was de herdenkingsdienst in het kerkje op Sorido de afsluiting.

N.B. Ik ben nog op zoek naar het "boekje" dat bij deze herdenkingsdienst werd uitgereikt. Ook worden aan dit verhaal nog enige afbeeldingen toegevoegd.